Oude pijn doorbreken. Deze woorden kregen voor mij weer even een extra dimensie.

Oude pijn. Vaak denk ik dan aan kindpijn. Trauma’s, miscommunicaties, niet gezien of gehoord voelen, ouders die niet (emotioneel) beschikbaar zijn.. Dat soort dingen.
Dat er bij mij pijn zat op geboorte, wist ik. Voor het eerst kwam dit naar boven tijdens een Luisterkind afstemming. Nog niet heel specifiek, maar het werd benoemd. Later werd dit ook bevestigd in verschillende familie opstellingen.
Tijdens mijn geboorte kwam ik bijna te overlijden door de navelstreng die strak enkele keren om mijn nek zat.


 

Mijn ouders waren zich daar op dat moment niet perse bewust van, na een tijdje kleurde ik minder blauw en begon te huilen. Daarmee leek alles toen oke.
Tijdens mijn bevalling, van Fenne, kwam zij bijna te overlijden. Onbewust wist ik dat, nog voor we in het ziekenhuis waren. Ik wist en zei: “ze moet er nu uit, anders haalt ze het niet”.
Later werd dit bevestigd door de gynaecoloog die de keizersnee uitvoerde. “Het had niet langer moeten duren, ze had het heel erg zwaar.” Waren haar woorden.
Pas na de geboorte van Fenne kwam het trauma rond mijn eigen geboorte naar boven middels de Luisterkind afstemming en verschillende opstellingen en na het besproken te hebben met mijn ouders. Langzaam vielen allerlei puzzelstukjes op hun plek.
Want hoe mooi?! Als je als baby al de dood in de ogen gekeken hebt, hoe briljant dat dan 25 jaar later LanneLeeft opzet en weer een jaar later het woord Levensliefhebbers tot je komt en je daar je bedrijf mee maakt..

Toen ik een jaar geleden tijdens een familieopstelling oog in oog met de dood kwam te staan, deed dat in eerste instantie niets met me. NIETS. Ik voelde niets, deed niets, zei niets. Alleen, mijn schouder nonchalant ophalend: “Hmm, ik ben helemaal prima hoor, duidelijk niet bang voor de dood.”
Op een diepere laag gebeurde er juist heel veel in en met mij, maar daarvan had ik me tot dan toe gedissocieerd. Om de pijn en de angst die voor mij daarbij hoorde, maar niet te hoeven voelen.
Door onder begeleiding voorzichtig tóch contact te maken met dat afgestoten deel van mij, voelde ik die pijn en angst, én kon het helen. In de ogen kijken, verwerken en ‘het er laten zijn’ zonder het weg te moeten drukken, ontkennen of er in te blijven hangen.

Een intense, en superverhelderende ervaring voor mij. Bevrijdend. Het Leven ging weer meer stromen, meer ging vanzelf, zowel privé als in mijn bedrijf (dat is het wonderbaarlijke effect dat een familieopstelling kan hebben!).
Ergens hoopte ik dat door dit te doorleven, Fenne en ik ook wat meer ‘los’ van elkaar konden komen. Want tot dan toe was zij erg aanhankelijk richting mij en dan vooral richting mijn tieten 😉. Borstvoeding afbouwen, zelf slapen, doorslapen.. Was allemaal niet aan de orde tot dan toe.
Maar helaas, dat bleef nog zo.

Afgelopen weekend, onze meid is inmiddels net 3 jaar geworden, vielen er opnieuw wat kwartjes tijdens de training waar ik zelf leer werken met opstellingen. Inhoudelijk vraagt dit teveel om hier nu te delen, maar laat ik het er bij houden dat er wat klikte tussen moeite hebben met ontvangen en vooral ‘nemen’ van waar ik behoefte aan heb in combinatie met geboortetrauma. May sound very weird… Ik vertel je er gerust een keer meer over als we samen aan de slag zijn of via een andere weg, als je het interessant vindt.

Door die ‘klik’, of noem het een inzicht, kwam even veel verdriet naar boven, en tegelijkertijd voelde ik dat dit even nodig was. Dit terughalen en voelen wat dit raakte en met me deed.

Niet geheel toevallig las ik een paar dagen voor de training dit: “Het startpunt bij een baby is nemen in plaats van ontvangen. Een baby moet zelf actief worden om voeding tot zich te nemen. Door zuigbewegingen te maken, neemt de baby drinken tot zich en gaat daarmee ontvangen. Kinderen hebben daar meestal geen moeite mee, want het is een natuurlijke beweging voor hen om te nemen. Kinderen moeten dus nemen, want dan ontvangen ze en daarmee kunnen ze groeien.” – Els van Steijn – Maak wijze keuzes.

Onze meid spiegelt hierin een heel groot stuk van waar ik moeite mee heb, door te nemen waar zij behoefte aan heeft. De tiet. Vooral in de nacht. De donkerte, waar alles altijd zwaarder, moeilijker en gevaarlijker lijkt dan het misschien is. Want die tiet geeft veiligheid.. Want die tiet hield, en houdt, haar grotendeels in Leven. Daar waar zij als baby ook de dood in de ogen keek. Waarom zou zij daar afscheid van willen nemen? Ik snap het wel, die meid. Maar ik voelde ook: dit is wel het moment dat dit patroon doorbroken mag worden.
Ik besloot na weer een aantal nog minder slaap dan ik de afgelopen drie jaar gewend ben, een nachtje weg te gaan. Alleen. Om bij te slapen en even niet te hoeven zorgen. Helend was dat. Daar kan ik nog een heel nieuwe blog aan wijden 😉
Tijdens dat nachtje weg keek ik op ‘toevallig’ aanraden van een vriend een aflevering van Seks Love and Goop op Netflix. Die aflevering ging over familie opstellingen. Superinteressant. En ook hier kwam trauma door bijna overlijden tijdens de geboorte ‘toevallig’ aan de orde. Zo bijzonder..
Raakte me diep en ik zakte meer in die pijn. Niet leuk, niet gemakkelijk, tuurlijk scroll ik dan ook liever door insta om de pijn niet te voelen of ga heel wat anders doen.. maar ik besloot, ik blijf hier bij. Ik schrijf. Tranen stroomden, kwartjes vielen. De pijn zakte, rust kwam op.

Oude pijn werd geheeld.

En geloof het of niet, maar sinds die avond, waarin ik mezelf een healing gaf en visualiseerde hoe ook die pijn bij Fenne weer wat meer geheeld werd en wij wat meer ‘los’ kwamen van elkaar…. Kan de man haar óók wanneer ik wél in huis ben, met gemak terug in slaap krijgen als zij weer wakker wordt in de nacht.
Tot nu toe 3 nachten op rij, dat ik niet nodig ben geweest en de meid een stuk rustiger, relaxter en heeel veel minder en vooral minder lang driftig is, als zij die tiet niet krijgt, ook al ben ik thuis.

Wonderen lijken te bestaan. Geen idee hoe dit verder gaat.., maar ik vind het mooi.  

Durf te voelen en Leef!

 

Vind jij dit soort dingen ook interessant, Leven vanuit Liefde, onvoorwaardelijke Liefde, of heb je andere soortgelijke interesses waar je een keer met me over wilt sparren? Vraag dan een gratis Nieuwe Kijk-sessie aan (t.w.v. €197), dan spreken we elkaar binnenkort hier even over en geef ik je meteen wat tips! Superleuk om elkaar zo te leren kennen én we bekijken meteen of ik verder nog wat voor je kan doen. 

En vind jij het leuk mijn mails te ontvangen net zoals honderden anderen? Schrijf je dan hier in

Ik vond ons gesprek superfijn! Wat we bespraken was zo'n eye opener, dat heeft me echt geraakt! Dankjewel! Jouw persoonlijke boodschap voor mij blijft me ook echt bij! Ik mag de ruimte nemen en dat mag ik doen zonder schuldgevoel. Er valt daardoor echt een last van mijn schouders. Chill, ik kan ademen! Dat geeft me ruimte om mijn werk op mijn eigen manier te doen!

Martine

Of mail me persoonlijk met jouw vraag of reactie!

6 + 10 =

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Rouw en een punt zetten

Twee intentie kaartjes naast me. M’n tweede koffie al op. Een glas water en op mijn rug de zon. Zo zit ik er op dit moment bij. In mijn praktijk met mijn laptop voor me. Ik zucht even diep. Mijn lichaam voelt nog beurs van de massage van gisteravond. Spanning voelde...

De echte reden om te delen wat ik deelde

Nou.. Ik deelde dus laatst de reden van mijn paniekaanvallen, die ik in december 2022 ervaarde. Dat voelde spannend. Allerlei overtuigingen en patronen staken de kop op met betrekking tot afgewezen worden, raar gevonden worden, niet begrepen worden, veroordeeld...

De reden van mijn paniekaanvallen

Ik had een plan. En toen stelde ik uit. Ik at nog een cracker. Ik gooide mijn online winkelmand vol met 19 stuks en kocht uiteindelijk niks. Ik verdwaalde op insta en ververste mijn mailbrowser 30x in 10 minuten zonder een nieuwe email te ontvangen…. Vanochtend onder...

How to handle doemscenario’s

Doemscenario’s.Ze zijn mij niet vreemd.Ooit botste ik tegen een andere auto aan, in een langzaam rijdende file. De persoon uit de andere auto reageerde nergens op en reed gewoon verder.Ondanks dat, schoot ik volledig in de paniek en doemscenario’s als (en beloof me,...