Dat als ik m’n best deed dat falen niet bestond, dat niets meer mis kon gaan. En tuurlijk, terwijl ik dit zo typ weet ik heus wel dat dat een illusie is. Onzin. Een waarheid die ik niet waar kan maken en die ook nog eens niet waar is.

Laat me je vertellen hoe ik hier laats weer toe kwam.

Ik was de douche aan het schoonmaken. Ik gebruik daar supergoed spul voor, waardoor het eigenlijk een eitje is. Dat, én ik deed mijn best. Spul op de douchewand spuiten, uitsmeren, in laten trekken, afnemen, afspoelen en met de trekker.

Ik dacht: “Lekker bezig, vlekkeloos!”.

Tot ik de douche uit stapte en de vlekken op de deur zag. Opeens hoorde ik m’n Allerliefste lief in gedachten zeggen:

“Dat je je best hebt gedaan betekent niet dat het perse geweldig is of foutloos.”

Want hoe vaak heb ik wel niet half huilend mezelf hardop afvragend: “Hoe kan dat nou?! Ik heb supergoed m’n best gedaan?!” tegenover hem gestaan.

En nee.., het niet vlekkeloos schoon maken van de douche maakt me niet aan het huilen (al is er een periode geweest waarin zoiets me wél aan het huilen kreeg hoor..), maar het herinnerde me wel aan het verschil tussen goed je best doen en weten dat je het beste resultaat hebt geleverd dat je op dat moment in die situatie kon, én je best doen en vinden dat je recht hebt op het beste resultaat.

Want zélfs als je goed je best doet, als je alles hebt gegeven kan het soms toch nog niet het grootste succes zijn.

Als je maar je best doet betekent niet dat de kans van slagen 100% is, dat niemand er iets op aan te merken heeft of dat je iets foutloos hebt gefixt. Je best doen betekent zeker niet dat je ‘recht hebt’ op een bepaald gevolg.

Je best doen betekent gewoon dat je gedaan hebt wat je op dat moment kon. Het beste uit jezelf hebt gehaald op dat moment. Dat is fijn en dan ben je zeker lekker bezig. Maar wees niet teleurgesteld als het dan tóch anders uitpakt dan verwacht. So be it. Leer er van en pak het weer op. Want die teleurstelling in jezelf en daar boos over zijn op jezelf.. dat levert nog veel minder op..

Waar het uiteindelijk om gaat is de intentie. Want iets doen met ‘perfectie’ als streven, daar zit altijd een angstige intentie achter. Misschien geloof je het niet meteen als je het leest en denk je iets als: “Is toch juist goed om voor het uiterste van jezelf te gaan?” En again.. Ja tuurlijk is het goed je best te doen. Maar doe je je best omdat het jou écht blij maakt om dit te doen en zó te doen? Of doe je het omdat je bang bent dat het anders niet goed genoeg is, iemand anders het afkraakt, jij niet goed genoeg bent..
Food for thought zou ik zeggen. 😉

Kies voor Liefde. Liefde helpt je verder. Laat intenties vanuit angst los. Zodra jij kiest en handelt vanuit Liefde is het resultaat altijd ‘goed’.