Nou.. daar zijn we dan.. Bijna twee weken in Stockholm, waarvan nu een kleine week in ons eigen huis, in plaats van een hotel. Ons nieuwe huis.. Het huis waar we de komende paar jaar blijven wonen. Ons nieuwe Thuis.
Het voelt goed. De verhuizing zelf, met het uitpakken, was even bikkelen met z’n tweeën, maar nu de belangrijkste spullen op de juiste plek staan voelt het al als thuis. Nog niet alles is uitgepakt en nog niet alles staat in de juiste kast, de muren zijn nog kaal, maar dat maakt het tot nu toe niet minder gezellig.
We hebben veel licht door de grote ramen. Diezelfde ramen geven een supermooi uitzicht over de stad. En als we de straat uit lopen zijn we in een park rond een meer. Daar zit ik nu. In de zon in het gras met mijn laptop. Lekker geluncht en om me heen kijkend naar de sportende mensen, wandelende kinderen en ouderen en fietsende studenten. Er wordt gezwommen en gechillt in de zon. Wat mij betreft voelt dit als vakantie. Iedere zomervakantie had ik een paar weken waarin ik alleen thuis was. Mijn allerliefste lief weer aan het werk, net zoals veel vrienden en familie die niet in het onderwijs werken.
De eerste week is voorbij gevlogen, mijn allerliefste lief zijn eerste werkdagen hier. Het werk waarvoor we hiernaartoe zijn verhuisd. Ik ben benieuwd hoe lang bij mij dat gevoel van vakantie blijft bestaan. De dingen doen die ik het leukst vind om te doen, zoals gitaar spelen, schrijven, lezen, sporten. Die dingen kan ik hier voorlopig genoeg doen. ’s Avonds kunnen we dan samen in het park eten en wat drinken of gewoon chillen op de bank. En uiteraard hoop ik ook zowel samen, als apart hier een sociaal leven op te bouwen, want daar hou ik ook van, sociaal doen 😉
Ik vraag me af wat het moeilijkst gaat zijn, het veel op mezelf en elkaar aangewezen zijn of het niet kunnen verstaan van wat er om je heen gezegd wordt. Want toen ik net door de stad liep, was het niet het ‘alleen zijn’ dat maakte dat ik me een vreemde voelde, ook niet het uitblijven van een bekend gezicht herkennen, maar wel het gebrek aan het verstaan van wat mensen onderling bespreken. Niet om die gesprekken echt te willen volgen, maar om me wat meer verbonden te voelen met de mensen om me heen.
We hebben de afgelopen dagen al veel mensen ontmoet, zowel uit Nederland als uit allerlei andere landen van de wereld. Dat is leuk, zo langzaam een sociaal leven op te bouwen en contacten te leggen.
Het is wat vroeg om te zeggen, maar tot nu toe voel ik me thuis. Niet omdat dit de plek is waar mijn vrienden en familie zijn, niet omdat dit de plek is waar ik iedereen om mij heen versta, niet omdat dit de plek is waar ik mijn vaste baan heb, niet omdat dit de plek is waar ik alle eettentjes en winkels al ken, niet omdat zelfs boodschappen doen en afval sorteren hier anders is, maar wel omdat ons nieuwe huis goed voelt, de omgeving supermooi is, we op 15 minuutjes fietsen van een wereldstad wonen en tegelijkertijd midden in een park wonen en nog meer omdat ik hier met volle overtuiging en groots enthousiasme naar toe gekomen ben én omdat ik samen ben met mijn allerliefste lief.
Zo… en nu eerst maar weer eens mijn app openen om Zweeds te leren 😉
Leer en Leef!