“Wie ben ik”. Superleuk spel om te spelen, de juiste vragen stellen en er achter komen wie je bent. Een spel dat je ook in het echte leven kunt spelen, zonder plakbriefje op je voorhoofd. De juiste vragen stellen en luisteren naar het antwoord, de antwoorden onthouden om uiteindelijk je ware aard te achterhalen.
Maar wat zijn dan die juiste vragen en hoe luister je echt naar die antwoorden en moeilijker nog, hoe onthoud je die antwoorden als er al zoveel te onthouden is.
Die vraag: “Wie ben ik?”, heeft mij best wel een tijdje bezig gehouden. Toen ik ‘opeens’ niet meer kon doen wat ik gewend was, omdat mijn lichaam zei:”Jo, dit gaan we eens ff niet meer doen”, kon ik die vraag even niet meer zo scherp beantwoorden. Gewend om snel mijn antwoorden op moeilijke vragen in mooie zinnen te kunnen uiten, maar in dit geval kwam er even geen antwoord. Kwamen er alleen maar vragen.
Vragen en frustraties, boosheid en onbegrip, onjuiste antwoorden en onzekerheid, hoge verwachtingen en weinig resultaat.
Wie ben jij?
Ben jij je werk, ben jij je sport, ben jij je haar, ben jij je gewicht, ben jij je lichaam, ben jij je huis, je auto of andere bezittingen en ben jij pas jij als dit allemaal klopt?
Wat als je werk verandert, of de manier waarop jij je werk kunt doen, wat als jouw favoriete sport je niet meer past door welke reden dan ook, wat als je uiterlijk verandert, wat als je lichaam ziek wordt, wat als je bezittingen je worden ontnomen?
Ben jij dan nog jij?
Ontleen jij je identiteit aan ‘wat je doet en hebt’ of ‘écht aan wie je bent’ en zorgt een verandering in wat je kunt of hebt niet dat jij opnieuw het spel gaat spelen?
Door dit stuk te lezen weet jij welke vragen ik mezelf stelde en kun je mijn antwoorden ook wel raden.
Gelukkig ben ik het spel blijven spelen en speel het nu nog. Mijn vragen worden steeds concreter en de antwoorden misschien nog wel meer. Ik hoor de antwoorden zelfs als ze gefluisterd worden, schreeuwen is niet altijd nodig. Ik onthoud de antwoorden als geheugensteuntje als het even nodig is.
Ik weet welke naam op mijn briefje staat. Beter nog, gelukkig leer ik ook de inhoud van die naam steeds beter kennen. Ik weet ik de juiste vragen te stellen en ze juist te beantwoorden. Het zijn die vragen en antwoorden die mij er aan herinneren wie ik ben, wie ik wil zijn en waar ik toe in staat ben. Want ik ben niet wat ik doe, heb, of hoe ik er uit zie, ik ben mij vanwege mijn kwaliteiten en mijn minder sterke kanten, vanwege mijn ervaringen en mijn nieuwsgierigheid. Ik ben vooral mij, door hoe ik mijn kwaliteiten inzet, door hoe ik omga met wat ik minder goed kan, door hoe ik terugkijk op mijn ervaringen en door hoe ik mij laat leiden door nieuwsgierigheid. Ik ben mij door dit met jou te delen.
Ik Leef!