Het belangrijkste dat onze stap om te verhuizen naar Stockholm zo spannend maakt, is dat het een stap is die afwijkt van het gemiddelde. Een stap die niet iedereen weet te creëren, een stap die niet iedereen zet, een stap die niet voor iedereen weggelegd is.
Afwijken van het gemiddelde is niet gemiddeld. Voor mij is het juist deze afwijking van het gemiddelde, die duidelijk kleur geeft aan mijn leven. Ondanks dat mijn allerliefste lief degene is wie deze stap initieel heeft weten te creëren, voelt het als een duidelijk keuze in mijn leven om naar Stockholm te verhuizen. Die keuze geeft mij het gevoel écht te leven. Don’t just go with the flow, maar mijn eigen flow creëren. Hoe vaak gebeurt dat nou werkelijk in grotere, maar zelfs in kleinere zaken? Dat jij degene bent die bewust voor iets kiest, dat jij degene bent die bij het opstaan bepaalt die ene activiteit te doen, dat jij degene bent die precies doet wat goed voor je is op dat moment?
Zonder deze kans zou ik de komende jaren waarschijnlijk werken waar ik werkte, omdat ik het er enorm naar mijn zin had, maar nog meer omdat het zo is. Want gemiddeld is om te behouden wat je hebt, te doen wat je doet. Want grip en controle is wat gemiddeld wordt nagestreefd. Gemiddeld wordt daarbij vergeten dat dit vooral om schijn gaat…
Die grip en controle geef ook ik niet graag zomaar op, maar zo af en toe ontkom je er niet aan. Vorig jaar overkwam me dit, nu kies ik ervoor door op te zeggen wat ik ken en een nieuw deel van mijn leven actief te verkennen.
Zien wat het onbekende mij te bieden heeft, zien wat ik nog meer kan en zien waar ik kom als ik eens totaal wat anders doe.
Het gevoel van écht leven/beleven is mij veel waard, het verdriet van het missen van iedereen die ik graag om mij heen heb, het gebrek aan een duidelijke carrière, het verlies van mijn financiële afhankelijkheid en de onduidelijkheid van waar dit alles heen gaat.
Dit gevoel is mijn beloning, dit gevoel is waar het voor mij omgaat. Het leven is te kort om in een vaag grijs gebied te leven, het is het kijken naar het onbekende dat kleur geeft aan mijn leven. Het is afwijken van het gemiddelde dat voor mij maakt dat mijn hart sneller gaat kloppen, dat mij energie geeft en mij zegt dat dit is wat leven is.
Deze stap geeft spreekwoordelijk gezegd mijn leven kleur, maar kleurt zo hier en daar (ik hoop niet letterlijk) ook heus een haar grijs. Laat ik maar zeggen dat afwijken van het gemiddelde niet zonder buiten de lijntjes te kleuren gaat.
Wijk af en Leef!