Free fallin’, live van John Mayer op de achtergrond, terwijl ik aan het stofzuigen ben. Het dringt alleen niet helemaal tot me door, door het zoemende geluid van de stofzuiger.
Ik zet ‘m uit en zet de muziek harder. Ik zing mee. Ik wist eigenlijk nooit echt waar de tekst over ging. Ik zing en ik luister en ik zing nog harder mee. Het boeit me niet of iemand me hoort of niet. Ik zing als tijdens een vrije val. Ik voel me vrij. Eigenlijk doet de tekst me helemaal niet zoveel, maar het zinnetje dat hij nogal vaak herhaalt, is genoeg voor mij om het ook echt zo te voelen.
“I’m freeeeeeeee, free fallin’, fallin'”
Toen ik laatst iemand vertelde over het avontuur van mijn Allerliefste lief en mij, in Stockholm, een nieuw leven opbouwend, elkaar opnieuw en nóg beter leren kennend, maar ook over de oordelen en behoefte van mensen om mij hier zo snel mogelijk aan een baan te helpen, reageerde ze met:
“Ik geloof dat jouw familie en vrienden denken – of misschien bang zijn – dat jij daar bent voor je vriend, terwijl ik sterk de indruk krijg dat jij daar meer voor jezelf bent dan voor wie of wat dan ook!”.
Precies, dat is het ook . Ik vind het heerlijk hier. Hoe ambitieus en gedreven ik ook was in mijn vorige baan. Hoe onvoorstelbaar het ook lijkt dat ik hier nu ‘niets‘ doe en het fijn heb. Mijn ambitie en gedrevenheid is er nog net zo sterk, alleen nu op een ander vlak. Leven! en het leven delen met de wereld. Delen met wie het lezen wil. Inspireren wie geïnspireerd wil worden. Motiveren wie gemotiveerd wil worden. Schrijven voor en over mezelf. Wie weet wat hier allemaal nog voor moois uit gaat komen, I’m free!
Spring en Leef!