Het gekke aan beslissingen vind ik dat hetzelfde besluit voor de één iets heel anders kan betekenen dan voor de ander.
Voor de één voelt het als een teleurstelling en voor de ander als bevrijding.
Beslissingen nemen is niet mijn sterkste kant en zet mij brengt mij soms in een tweestrijd, ‘Ja, ik kan mee gaan lunchen, ik heb toch nog geen échte afspraak staan in mijn agenda.’ vs ‘Nee, ik blijf lekker thuis en hou mijn tijd voor mezelf, geen echte plannen, maar gewoon thuis chillen’.
Niet omdat ik de beslissing niet kan, wil of durf te nemen, maar omdat ik me soms niet eens bewust ben van het fijne, rustgevende, opgewekte gevoel dat het logische gevolg kan zijn van kiezen helemaal vanuit mijzelf.
Of omdat het soms moeilijker luisteren is met mijn hart dan met mijn ego. ‘Leuk dat ze mij vraagt om haar middag mee te besteden’ roept vaak harder dan ‘Leuk, even lekker met mezelf zijn’.
De betekenis van uitdrukkingen en spreekwoorden als: “een onderbuikgevoel”, “je hart luchten”, “iets op je lever hebben” en “een pak van je hart” krijgen voor mij steeds meer betekenis.
De reden van sommige van mijn beslissingen zijn steeds vaker namelijk gebaseerd op wat ik voel in mijn onderbuik of mijn hart.
En het effect van sommige van mijn beslissingen voel ik soms ook echt in mijn hart of zelfs mijn hele lichaam.
Voelen, het klinkt zo gemakkelijk, maar dat is het, voor mij in ieder geval, niet altijd.
Vorig jaar ‘drukte velen me op het hart’ (:-)), goed naar mijn lichaam te luisteren.
Poeh… jaa.. ik snap wat je zegt, maar HOE DAN?
Was dan mijn eerste reactie…
‘Actief voelen of luisteren’ is niet geweest wat mij hierbij geholpen heeft, maar actief ruimte durven geven aan het toelaten van voelen of luisteren wel. En ruimte durven nemen voor
Hoe ik dat heb gedaan? Accepteren dat het is zoals het is, angst of teleurstelling is maar een gevoel, gaat vanzelf over en wordt vervangen door een ander gevoel, zo ook met blijdschap, het komt en gaat, is vergankelijk, dat is het mooie en tegelijkertijd het allermoeilijkste aan ‘voelen’.
Niet willen vasthouden aan wat is, maar genieten van het moment en plaats maken voor wat nieuw is.
Ik volg mijn hart en dat voelt goed, de juiste beslissing voor mij. Ik Leef!