Hoge cijfers halen, nog hogere diploma’s, de winnaar van de quiz tijdens kerst zijn en het hoogste IQ tijdens een gezamenlijke IQ-test op tv.

Intelligentie is belangrijk in onze maatschappij. Als je intelligent bent denk je goed na, denk je misschien zelfs veel na, en denk je veel te weten, kunnen en doen.
Denken is wel een beetje overrated, wat mij betreft. En ik heb de indruk dat ik niet de enige ben. Op facebook, maar ook in ieder willekeurig tijdschrift staat wel een artikel dat gaat over mediteren, minder stress ervaren, mindfulness, hooggevoeligheid, tijdloos leven, je gedachten de baas zijn of iets soortgelijks om je geluk te vergroten.

Denken lijkt zo’n verstandige keuze, dat is het letterlijk natuurlijk ook. 🙂
Alleen levert dit, mij in ieder geval, lang niet altijd op wat ik zou willen. Denken lijkt de beste optie bij het oplossen van problemen, het maken van keuzes en het vullen van zinloze tijd. We denken veel, heel veel, teveel. Van alle gedachtes die op een dag door je hoofd gaan, zijn er slechts een paar die er toe doen. De rest is vaak een herhaling van iets dat je al eerder gedacht hebt.

Natuurlijk is denken nuttig en is een diploma behalen handig. Maar zo af en toe eens het denken links laten liggen en het gevoel laten spreken, helpt mij soms toch net iets meer.
Lang niet altijd gemakkelijk, want gevoel kan ik vaak maar moeilijk verklaren, niet echt passend in deze rationele wereld. Het verklaren van sommige gevoelens is is al lastig, maar dan heb ik het nog niet gehad over alleen al het ervaren van die gevoelens.
Ik heb er al wel eens eerder over geschreven en leer er steeds gemakkelijker op af gaan, maar de verleiding tot bepaalde (voor)gevoelens weg denken, is vaak groot.

Vooral in verschillende kleine dingen merk ik dat de laatste tijd steeds vaker.
Zit ik net lekker achter mijn bureau te werken, seint mijn blaas: *Ik zit vol..daar moet je wat mee doen!* waarop mijn hoofd reageert: *Dat kan niet, ik ben nog geen half uur geleden naar de wc geweest*. Ik werk dus nog maar even door, want in een wereld waarin intelligentie belangrijk is, kun je maar beter keuzes maken op basis van je ratio.

Ik leeg het prullenbakje dat bij de droger staat, vlak voordat ik de was uit de wasmachine haal. Terwijl ik de zak dicht wil knopen, komt het gevoel in me op, om de zak nog even open te laten, omdat er misschien nog iets uit de wasmachine in moet. Ik knoop de zak dicht, want: *Wanneer komt er nou iets uit de wasmachine, dat in de prullenbak moet?!*. De zak zit inmiddels dicht.

Tja.. je raadt het al.., na twee minuten verder werken, voelde ik de drang de knoop van mijn broek los te maken om mijn blaas wat meer ruimte te geven en bij het openen van deur van de wasmachine ligt er een verwassen zakdoekje op de rubberen band.

Liet ik mijn denken toch weer de overhand nemen, terwijl mijn gevoel al wist hoe het zou zijn. Ervaren is geloven…, hoe vaak zal ik nog dit soort situaties mee moeten maken, voordat ik het denken nog wat gemakkelijker los kan laten?!

(Ge)Voel en (Be)Leef!