Ohoh.. ja hoor ook hier in Stockholm heb ik zo af en toe mijn echte ‘Lanne-momentjes’. Vorige week nog, we hadden een koffie-date met een Nederlandse jongen die hier al een paar jaar woont. Wat te drinken en nadat het ijs was gebroken hebben we leuke, interessante gesprekken gehad.
Toen we het kregen over de taal leren, vertelde ik ‘m over de app/website die ik gebruik om Zweeds te leren en dat ik hoop dat dat me helpt voordat ik aan een echte cursus kan beginnen. Tot die tijd stort ik me op die app en probeer ik de stadskrant te ontcijferen. Waarop hij zegt: “Ja dat is een goede manier, bovendien kun je gratis de Metro pakken, dus dat is ook een optie”. En tjah.. auditief ‘hoor’ je die hoofdletter ‘m’ van metro niet.. Dus je raadt het misschien al… “Gratis… hoe dan..? Wij betalen de hele week al voor iedere rit hoor..!”
Dus… denk ik toch echt wel enig verstandelijk niveau te hebben…
En ja.. zo zijn er nog heel wat meer dingen, die mij mij maken, waar zowel mijn allerliefste lief als ik, regelmatig hard om lachen.. De ruzies tussen de standaard van mijn nieuwe fiets en mij, mijn gevecht met het nieuwe kettingslot van diezelfde fiets, mijn ontplofte koffer – waarvan ik alles prima vind, omdat ‘ie dicht gaat als ik er op zit – bij vertrek uit het hotel versus de koffer van mijn allerliefste lief die opnieuw vrij ordelijk gevuld is bij ditzelfde vertrek, de striemen in mijn bovenbeen van 3x 25 squats maken in mijn spijkerbroek, het in mijn nakie met het strijkijzer in mijn hand bij de voordeur staan midden in de nacht omdat ik dacht de deurbel te horen, de honderdduizend dingen die ik start in huis en steeds met iets nieuws begin voordat het andere klaar is, het binnen mum van tijd niet meer weten waar ik mijn metro-pas gelaten heb – want hé, het zou saai zijn als ik eens gewoon wist waar ik zoiets gelaten had 😉 -, het pas de kaart van Google Maps kunnen lezen als ik die kaart op zijn kop houd – zodat ‘ie ‘klopt’ met de werkelijkheid – en het hardop lachen om mijn eigen grapjes, zelfs uren nadat ik dat grapje maakte nog…
Maar gelukkig zijn er ook nog wat andere dingen die mij mij maken.., zoals het rustig blijven als mijn allerliefste lief duidelijk gefrustreerd raakt door de slordige houding van de verhuizers, het vertrouwen in mezelf en ‘ons’ tijdens een toch wel spannende eerste periode, het kunnen staren naar de lucht vanuit ons appartement, het enthousiasme waarmee mijn vingers over het toetsenbord gaan, de kaarten en brieven vol lieve woorden en cadeautjes mooi uitgestald in kasten en op de vensterbank en het kletsen met wie daar ook maar een klein beetje voor open lijkt te staan.
Oke, óf ik gebruik gewoon meer woorden wanneer het gaat om enige zelfspot, óf er is gewoon meer sprake van ‘gekkigheden’ die mij mij maken.. Ach hè, either way.. Ik hoop in ieder geval weer een lach op jouw gezicht geschreven te hebben!
Lees, Lach en Leef!