Bezweet van het fietsen van de heuvels, die voor mij voelen als heeeuuuulll stijle bergen met een top die onbereikbaar lijkt, zit ik op een matje op een meditatiekussen ergens in Stockholm in een Tibetaans boeddhistisch centrum. Ik voel de druppels over mijn rug lopen, het is 13:00 uur en een fietstochtje van 10 minuten van huis naar dit deel van de stad lijkt in die brandende zon op het beklimmen van een flinke berg ergens in de Ardennen, al moet ik eerlijk zeggen dat ik geen flauw benul heb van hoe fietsen daar is…
Ik ben totaal niet in het hier-en-nu, zit in gedachten nog op de fiets en heb bewondering voor wat mijn lichaam zojuist weer gedaan heeft, verbazing over de vlakt
e in Nederland en neem me voor iets aan mijn conditie te gaan doen. Ik maak me druk om de eventuele zichtbaarheid van de zweetdruppel die ik langzaam over mijn rug naar beneden voel lopen. Ik vraag me af of het heel onbeleefd is geweest op deze plek, hier helemaal vooraan te zijn gaan zitten, omdat er niemand naast mij zit, alleen achter me. Ik ben benieuwd of ik als ik dit gebouw uitloop me iets meer bewust ga zijn van mezelf, in plaats van al deze onzin die me nu bezighoudt. Want ik doe mijn best de omgeving bewust in me op te nemen, me niet te laten afleiden door de zweet druppel op mijn rug en probeer alvast wat rustiger te worden, maar de adrenaline van het fietsen voert op dit moment de boventoon.
Gelukkig starten we al snel en krijg ik niet heel veel tijd me over nog meer dingen druk te maken. Ik kom hier namelijk om te mediteren, controle over mijn gedachten in plaats van andersom.
De meditatie is in het Engels. Het eerste deel is een oefening om te ‘landen’, ik volg mijn ademhaling zo goed en zo kwaad mogelijk en laat gedachten los door me weer te richten op de stroom die ik in en uit mijn neus voel stromen.
Gelukkig, het werkt..! Of het zweet is inmiddels gewoon opgedroogd en het adrenalineniveau is gedaald… Maar ach.. ik maak me in ieder geval niet druk om natte plekken in mijn shirt en vraag me niet eens af of de mensen achter me, me zouden ruiken ;-).
Het zitten in mijn favoriete meditatiehouding gaat me de volle 50 minuten goed af, ik ben chill en kan me concentreren op wat me verteld wordt te doen. We worden gevraagd negatieve gedachten uit te ademen als zwarte rook en positieve gedachten ‘als licht’ in te ademen en daarmee ons lichaam te vullen. Klinkt vaag en onbegrijpelijk voor wie nog nooit gemediteerd heeft, maar ik vind het fijn. Zolang ik los en volgend mijn gedachten stuur, blijf ik rustig. Totdat ik een bepaald gevoel wil vasthouden, ik probeer controle te hebben en het gevoel te behouden, terwijl ik tegelijkertijd merk dat dit averechts werkt. Laten zijn en loslaten, alles is vergankelijk, als je een wolkje vastpakt is het weg….
Ik adem door, focus me op wat er wel is in plaats van op wat er is geweest of nog zou moeten komen en vergeet even dat ik ergens in een wereldstad op een matje zit, maar ben gewoon waar ik op dat moment zijn wil.
Leef!
Vraag nu een Nieuwe Kijk-sessie aan als jij ook meer vanuit je hart wilt Leven!.
Heb jij al een tijdje het gevoel er meer uit te willen halen, omdat je voelt dat er meer in zit? Of voel jij dat het tijd is meer te gaan ‘doen wat jou écht blij maakt’, kom op en ga voor die gratis sessie (t.w.v. €197,-).
En vind jij het leuk mijn mails te ontvangen net zoals honderden anderen? Schrijf je dan hier in.