Vol hoofd
Gisteren heb ik een training gegeven. Een hele dag een één op één training, Creëer Jouw Nieuwe Vandaag, waarbij ik alle ins en outs deel om er achter te komen wat jou blij maakt, wat jij eigenlijk echt wilt en welke stappen je kunt zetten om dat ook écht te gaan doen!
Een superleuke training om te geven vind ik dat. Een hele dag samen met een ander leuk iemand (jaa.. je leest het goed, ik reken mezelf dan ook tot een leuk iemand) stappen zetten naar diens Nieuwe Vandaag! Daar word ik blij van!
Hoe blij ik er ook van word, de ene training is de andere niet. En soms voel ik me superenergiek na zo’n training en soms wat minder. Gisteren was ik er best gaar van. Zegt niets over de training of die andere leukerd, maar gewoon iets over mijn energieniveau.
Ik bleef maar gapen en kwam er niet echt toe verder nog iets te doen die dag. Dus ik besloot even de deur uit te gaan, een boek mee te nemen en even ergens koffie te drinken en te lezen.
Niks anders, gewoon even me time.
Me time
Voor het eerst sinds lange tijd had ik ook echt alleen maar een boek bij me, mijn telefoon (die ik liet vallen.. gelukkig had mijn Allerliefste lief er net een extra schrempje opgeplakt, die is nu dus kapot, dus ik heb weer een nieuwe nodig..) én mijn camera.
Ow! En een pen, want ik hou ervan om in de boeken die ik lees te schrijven, tekenen en hoekjes om te vouwen 😉
Maar dus.. even opladen was het idee. Lezen, koffie drinken en iets lekkers erbij.
Het enige wat me lukt was een beetje om me heen kijken, eerlijk gezegd. Het lukte me helemaal niet te lezen. Ik heb er denk ik een uur gezeten, en pas in de laatste 10 minuten een paar bladzijdes gelezen. Soms heb je dat, is een voornemen niet genoeg. Dan staat je hoofd uiteindelijk gewoon ergens anders naar.
Mijn hoofd stond naar rondkijken, muziek luisteren en kijken hoe de serveerster haar klanten hielp.
Nog een vol hoofd
Totdat…, ja je voelt het misschien al aankomen.
Totdat er dus een man gehaast en onhandig binnenkomt met een kinderwagen en zijn beetje onbeholpen, kneuzige zelf. Oke.. dit is echt totaal niet
oordeelloos of vriendelijk… maar dit was wel hoe ik het ervaren heb.
Hij struikelde zo’n beetje naar binnen. Al zijn bewegingen waren kort en snel. Ook toen hij zijn dochter ongemakkelijk uit de kinderwagen trok en haar in de kinderstoel zette die hij al net zo snel en gehaast naast ‘zijn’ tafel had gezet.
Hij bestelde koffie en een croissantje. Alle overbodige communicatie werd achterwege gelaten. Bestellen en weer zitten. Gehaast.
Er komt een hoed onder de kinderwagen vandaag, daar zet hij zijn telefoon in. Youtube staat aan. Dochter kijkt Youtube. Vader neemt zijn koffie en croissantje aan. Pakt een potje en lepelt deze gedachteloos bij dochterlief naar binnen. Ze kijken elkaar niet aan, praten niet, niks.
Om de zoveel lepels die in het kleine mondje verdwijnen neemt hij zelf gehaast een grote hap van zijn croissantje.
Hij lijkt te eten zonder te kauwen.
Drinken zonder te proeven.
Communiceren zonder contact te hebben.
Ik heb even niet gekeken en inmiddels staat de tafel vol met een drinkbeker voor de kleine meid, snoetenpoetserdoekjes en wat speelgoed.
De koffie is op. Nu neemt hij af en toe gehaast een slok water.
Kijken met aandacht
Ik betrap mezelf er op dat ik naar het tafereel zit te kijken alsof in een serie op Netflix kijk. Ik zit hen écht te bekijken. Ze merken allebei niets.
Hij neemt nog een onhandig grote slok water. Het ziet er een soort van onbeholpen uit. Alsof hij echt haast heeft, uitgehongerd is.. Ik weet niet.
Eerst denk ik nog dat hij gedachtenloos bezig is, maar ik merk dat ik dat woord niet vind passen in deze situatie. Onopmerkzaam. Dat is het. Gedachtenloos kan nog positief zijn, even rust en bezig met wat je aan het doen bent.
Bij hem lijken de gedachten juist bijna uit zijn hoofd te ploffen (vandaar misschien zijn verstrooide haar).
Misschien was ik niet voor niets mijn schrift vergeten. Misschien zag ik niet voor niets deze, in mijn ogen, gehaaste, onopmerkzame man zitten. Misschien zag ik hem niet voor niets met een grote knoeivlek van één van zijn te grote waterslokken op zijn t-shirt gehaast de drempel overstruikelen als hij naar huis lijkt te gaan.
Ik besef me weer hoe belangrijk het is regelmatig even de tijd te nemen je hoofd te legen. Compleet in het NU te zijn.
Inspiratie is overal
Toeval bestaat niet en inspiratie is overal. Ik wil de dit moment onthouden. Niet vergeten. “Waar is mijn schrift!?”
Dan maar op een servetje. Ik ben blij dat ik deze man heb gezien. Ik ben me weer bewust geworden van het belang soms even stil te staan, stil te zijn, met aandacht te Leven!
Dat heb ik gisteren gedaan, door te kijken. Mijn hoofd geleegd door te zien.
“Dankjewel, meneer, dat jij mijn Leven! even instruikelde, met je onhandigheid en gehaastheid. Dankjewel dat ik jou 20 minuten ongestoord heb mogen bekijken en ik daardoor weer besef hoe belangrijk het is dat we onszelf niet voorbij rennen. Dankjewel. Maar je had het vast allemaal niet door. Te druk, te vol in jouw hoofd.”
Kijk opmerkzaam en Leef!
Vraag meteen een Nieuwe Kijk-sessie aan als jij dat volle hoofd herkent en ook wel manieren wil vinden die bij jou passen om je hoofd echt te legen.
Heb jij al een tijdje het gevoel er meer uit te willen halen, omdat je voelt dat er meer in zit? Of voel jij dat het tijd is meer te gaan ‘doen wat jou écht blij maakt’, kom op en ga voor die gratis sessie (t.w.v. €197,-).
En vind jij het leuk mijn mails te ontvangen net zoals honderden anderen? Schrijf je dan hier in.